„Lista moich zachcianek”

„To tylko w książkach można zmienić życie. Wymazać wszystko jednym słowem. Uwolnić się od ciężaru rzeczywistości. Zetrzeć wszystko, co podłe, i na końcu zdania wylądować nagle na końcu świata.” [29]

Jocelyne Guerbette, mieszkanka małego miasteczka Arras, ma czterdzieści siedem lat. Jest matką i żoną. Osobą wrażliwą, pokorną i skromną. Właścicielka pasmanterii. Autorka popularnego bloga dar2dloni.fr: o guzikach, tasiemkach i mulinie. Robi cudeńka na drutach i szydełkuje. Kiedyś chciała zostać projektantką, ale … ułożyło się inaczej. Twierdzi, że ma przeciętną urodę, czy na pewno? – to w sumie subiektywna opinia, którą potwierdza jedynie mąż, swoją obojętnością na jej wdzięki. Ich wspólnym życiem zawładnęła rutyna. Dzieci dorosły i wyniosły się z domu. Ta pustka, brak słów i ciężar rzeczywistości. „Więc kiedy dyskutujemy (…), to zazwyczaj ja mówię. On słucha mnie, popijając swoje piwo bez procentów” [26].  Rodzinne tragedie, które mogą scalać związki albo je rujnować. Taka życiowa loteria. Wszystko jest subiektywne, ulotne i przemija. Jo wydaje się być szczęśliwa, choć mam nieodparte wrażenie, że czasami inaczej jej nie wypada. Ma przecież to o czym marzy każda kobieta (?) męża, dzieci, spokój, dom, poczucie bezpieczeństwa. A czego chce po kilkudziesięciu latach? Co zostało z młodzieńczych pragnień, które trzeba było boleśnie skonfrontować z tym co przyniósł los? Nasze życie z czasem wypełnia się ludźmi, rzeczami, sprawami, obowiązkami. Czujemy zaduch i zmęczenie. Korci nas, żeby uciec, albo być tam gdzie nas właśnie nie ma. Zacząć od nowa. Poczuć tą nieskrepowaną wolność i motyle w brzuchu. Każda decyzja niesie za sobą konsekwencje – małżeństwo, rozstanie, skreślony numer na kuponie, wygrana. Wartości i zasady, które nosimy w sobie potrafią zblednąć w mgnieniu oka w zestawianiu z cyfrą 18,547,301.28 EURO. Świat nabiera nagle innych barw. Marzenia przestają być marzeniami, stają się przerażająco realne.  Ile jest w człowieku pragnień? Jak nie zwariować i nie dać się ponieść? Co takiego jest w pieniądzu, że potrafi omamić człowieka i pchnąć do szaleństwa?

Styl Delacourt’a jest niezwykły. Zdania rozpływają się płynnie, interpunkcja momentami znika, dialogi wmieszane są w opowieść. Ta książka to zapis marzeń. Tych całkowicie namacalnych: Porsche Cayenne, plazma i zegarek ze stoperem, ale przede wszystkim tych duchowych. Emocje są tu szczere i prawdziwe. To właśnie jest siła tej niepozornej książki.

Gregoire Delacourt  „Lista moich zachcianek” Drzewo Babel, Warszawa 2013