Lato w tym roku miało dziwny posmak: truskawki szczypały bezcukrzem, poniedziałek niczym nie różnił się od sierpniowej laby, lipcowe opady nie burzyły żadnych planów wyjściowych. Rok, który chętnie każdy by zresetował, bo buja niczym huśtawka rozwieszona tuż przed ścianą.

Trzecia pozycja, postaram się zastosować chirurgiczne cięcie. Marie Adolfsson Doggerland. Podstęp (W.A.B), zabiera nas na ... nieistniejące wyspy między Wielką Brytanią, a Danią. Szkoda, pomyślałam, w moich skandynawskich peregrynacjach zawsze lubię odnajdywać nieznane nazwy miast i miejsc, a tu będę w zmyśleniu. Rozpoczęło się naprawdę dobrze, wreszcie mrocznie, ale mrok nie uratuje rozmemłania i pisarskich dłużyzn. Kolejno przepadają szanse na zbudowanie jakiejś wiarygodnej historii, o bohaterach pamiętam nic, ślizgałam się wszak na jakiś strzępkach osobowości i dość [momentami] infantylnych kreacjach bohaterów. Za dużo miejsc, ludzi. Końcówka nabrała ciekawego tempa, co może mnie skusić do sięgnięcia po kolejne tomy...

Na koniec król - Jo Nesbø w Królestwie (Dolnoślaskie). Moja uwielbienie dla tego pisarza nie zawsze pozwala mi zachować trzeźwości oceny, wybaczam mu potknięcia i spadki formy opowiadacza. Muszę przyznać, że się stęskniłam i choć bez ściemy napiszę, że chociaż rozszyfrowałam zagadkę, czyli zaskoczenia nie było, to Nesbø potrafi pisać świetnie, mięsiście. Wspaniale rysuje postacie i napięcie, zagłębia się w mroczność z odwagą i stopniuje napięcie. Czekamy aż coś gruchnie, tropimy małe wskazówki wysyłane przez autora. A jednak Nesbø genialnie unika stereotypowych rozwiązań i często łapie nas w sidła. Nigdy po prostu kryminał, zawsze dobra partia obyczajówki, może thrillera. Lubię też senne początki jego książek, tym razem na pustkowiu, ponad linią drzew. Przewodnikiem jest Roy Opgard, jeden z braci, który pozostał w rodzinnej miejscowości. Zawsze w cieniu młodszego brata Carla, który teraz powraca po latach z Kanady, bogaty, z piękną żoną i głodem sukcesu. Tajemnica Os, Kozi Zakręt, fascynacja Stanami Zjednoczonymi i ...śmierć.

foto: Agata Olejnik