Piękno chorwackiego krajobrazu tkwi dla mnie w połączaniu skalistych klifów wysp i krystalicznej wody. Morze zalało góry, piętrzące się kiedyś równolegle do kontynentu. Archipelag Koronati jest praktycznie niezamieszkały na stałe. Chcesz zwiedzać, zabierz wodę pitną i jedzenie. Wysepki skrywają piaszczyste plaże, podwodne skarby, piękne koralowce, krasnorosty. Ich nazwy „babciny zadek”, „duże zadki puszczające wiatry”. Stylowo! Na Murter dostaniecie się mosteczkiem, a potem płyńcie w rejs, weźcie kajaki, łodzie, kieliszki rakii.

Tłumów nie było ani w Zadarze, ani w Szybeniku. Pierwsze miasto tuliło za murami starą część, krętą, zacienioną z białymi ścianami kamiennych kościołów. Dawne rzymskie forum, z ruinami wtapiało się idealnie w krajobraz. Stąd już tylko krok do morskich organów. Buczących złowrogo. Fale obmywały schody, w które wbudowano trzydzieści pięć piszczałek. Śmiech turystów, lekki gwar i groźnie brzmiące dźwięki. A wieczorem pozdrowienia słońca – współdziałanie człowieka i natury.

Szybenika strzegły ruiny czterech twierdz: Michał, Jan, Śubićevac, Mikołaj. W środku starej części wzniesiona z kamienia katedra św. Jakuba, opleciona rzeźbionymi głowami. Żywej dyszy w ulicznym labiryncie. Miasto wzniesione przez Chorwatów, nie Rzymian, nie Greków. Jedzenie od siedemnastej, a mnie już burczy w brzuchu. Zjem tam najpyszniejsze danie całego pobytu. Gregada, rybna breja. Breja o smaku morza. Przepis z prostych składników okazuje się być smakowym orgazmem, każdy kęs idealny!

Tak, w tej podróży ominęliśmy kilka pocztówkowych miejsc. Taki czas. Nie płakałam. Spałam, jadłam i leniłam się jak nigdy. Dystans najważniejszy. Nic straconego, wszystko w swoim czasie.

foto: Agata Olejnik©